Benign bone tumors among children and adolescents: review of imaging findings and differential approach

Abstract

Demographics (age, gender) along with radiographic
features of benign bone lesions may contribute to their
differential diagnosis, the potential final diagnosis and
further treatment. Osteochondroma is the most prevalent
benign bone tumor followed by aneurysmal bone
cyst and boys are more likely to get diagnosed with
a benign bone tumor. In infants the most frequently
encountered benign bone tumor is chondroma and
fibrous dysplasia which display a steady increase in
incidence at older ages. At the age around 10 years
old, simple bone cyst, non ossifying fibroma and osteoblastoma
have an increased incidence. Generally,
benign bone tumors have a sharp, well-defined margin
with sclerotic borders. They may cause lumen expansion
and cortical thinning because of chronic pressure
effect and they can only rarely cause its disruption
(unless there is a regional injury and possible fracture).
Invariably, they do not extend to adjacent soft tissue,
while a possible periosteal reaction most often occurs
in fractures.

Η γνώση της ηλικίας και του φύλου του ασθενούς
σε συνδυασμό με τα ακτινολογικά χαρακτηριστικά των
καλοήθων οστικών αλλοιώσεων μπορεί να βοηθήσει
σημαντικά στη διαφορική διάγνωσή τους, την πιθα-
νότερη τελική διάγνωση, ως εκ τούτου και την αντι-
μετώπισή τους. Το οστεοχόνδρωμα αποτελεί τον συ-
χνότερο καλοήθη όγκο των οστών, ακολουθούμενο
από την ανευρυσματική κύστη. Η συνολική επίπτωση
των καλοήθων οστικών όγκων είναι υψηλότερη στα
αγόρια. Στα βρέφη συναντάται συχνότερα το χόνδρω-
μα και η ινώδης δυσπλασία, που παρουσιάζουν μια
σταθερή αύξηση της επίπτωσής τους σε μεγαλύτερες
ηλικίες. Στην ηλικία των 10 ετών περίπου, παρατη-
ρείται αυξημένη επίπτωση για τη μονήρη οστική κύ-
στη, το μη οστεοποιηθέν ίνωμα και το οστεοβλάστω-
μα. Γενικά, οι καλοήθεις οστικοί όγκοι εμφανίζουν
ομαλή, σαφώς αφοριζόμενη παρυφή, με σκληρυντι-
κά όρια. Μπορεί να προκαλούν διεύρυνση του αυ-
λού και λέπτυνση του φλοιού λόγω της χρόνιας πίε-
σης που εξασκούν, μπορεί δε σπάνια να προκαλούν
διάσπασή του (εκτός εάν υπάρξει κάκωση στην περι-
οχή και πιθανό κάταγμα). Δεν επεκτείνονται κατά κα-
νόνα στα παρακείμενα μαλακά μόρια, ενώ η πιθανή
περιοστική αντίδραση συναντάται συνήθως σε περι-
πτώσεις κατάγματος.