Pancreatic biopsies

Abstract

Purpose: The theme of our study is the retrospective
review of the pancreatic biopsies carried out by our
radiology department and the correlation of the biopsy
results with the indications for pancreatic biopsy and
the imaging characteristics of the lesions. Furthermore,
a brief analysis of the false negative results and their
background will be displayed.
Material-Method: We studied retrospectively 41
cases of percutaneus pancreatic biopsies with the
use of an 18-gauge fully automated biopsy gun for
the acquisition of tissue samples or a fine needle for
aspiration of cytological specimens from the suspicious
regions, under CT guidance. The study group included
22 female and 19 male, between 50 and 83 years old
(average 62,6 years old).
Results: We registered 28 cases of pancreatic
adenocarcinoma, a metastatic lesion in a patient with
a history of melanoma, a case of intraductal papillary
mucinous neoplasm of the pancreas, a neuroendocrine
pancreatic tumor and a case of pancreatic lymphoma.
A large mass adjacent to the pancreas and the stomach,
which was proved to be a B cell type non-Hodgkin
lymphoma, without any elements of pancreatic
parenchyma in the histologic samples. A cystic mass
at the tail of the pancreas without any elements of
malignancy at the samples of fine needle aspiration
biopsy. Furthermore, we registered 2 true negative and
5 false negative results of percutaneus biopsy with an
18G needle for obtaining tissue samples.
Conclusions: The diagnostic method of choice for
the evaluation of tumorlike lesions of the pancreas
is the percutaneus biopsy of the pancreas with an
18G needle and the use of a fully automated biopsy
gun with a prognostic value, that reaches 100%.
Negative biopsy can’t exclude the existence of primary
or secondary malignant neoplasms of the pancreas.

Further investigation of these patients with a second
percutaneus biopsy, laparoscopic or surgical biopsy
and close follow up based on the clinical picture and
the imaging findings should be implemented for these
patients.

Σκοπός: ο αντικείμενο της εργασίας μας είναι η
αναδρομική μελέτη των βιοψιών του παγκρέατος,
που πραγματοποιήθηκαν από το εργαστήριό μας
και η συσχέτιση των αποτελεσμάτων με τις ενδείξεις
για τη διεξαγωγή της βιοψίας του παγκρέατος και τα
απεικονιστικά χαρακτηριστικά των όγκων, καθώς και
η αξιολόγηση των ψευδών αρνητικών αποτελεσμάτων
και του αιτιολογικού τους υπόβαθρου.
Υλικό-Μέθοδος: Μελετήθηκαν αναδρομικά 39 πε-
ριπτώσεις διαδερμικής βιοψίας του παγκρέατος με τη
χρήση αυτόματου πιστολιού βιοψίας και βελόνας 18G
για τη λήψη ιστοτεμαχίων ή με αναρρόφηση με λεπτή
βελόνη για τη λήψη κυτταρολογικών δειγμάτων από τις
ύποπτες περιοχές, υπό την καθοδήγηση του αξονικού
τομογράφου. Η ομάδα της μελέτης μας αποτελείται
από 22 γυναίκες και 19 άνδρες, ηλικίας από 50 έως
83 ετών (μέσος όρος ηλικίας 62,6 έτη).
Αποτελέσματα: Καταγράφηκαν 28 περιπτώσεις α-
δενοκαρκινώματος του παγκρέατος, μία δευτερο-
παθής εστία σε ασθενή με ιστορικό μελανώματος,
μία περίπτωση ενδοπορικού θηλώδους-βλεννώδους
νεοπλάσματος του παγκρέατος, ένας νευροενδοκρινής όγκος του παγκρέατος και ένα περιστατικό λεμφώμα-
τος του παγκρέατος. Μία ευμεγέθης μάζα με ασαφή
όρια προς το πάγκρεας και το στομάχι αποδείχτηκε
πως πρόκειται για Β-κυτταρικής αρχής non-Hodgkin
λέμφωμα, χωρίς στοιχεία παγκρεατικού παρεγχύματος
στα ιστολογικά δείγματα. Μία περίπτωση ασθενούς
με κυστική βλάβη στην ουρά του παγκρέατος, που
υποβλήθηκε σε αναρρόφηση υλικού με λεπτή βελόνα
χωρίς την ανάδειξη στοιχείων κακοήθειας. Επιπλέον,
υπήρξαν 2 αληθώς αρνητικά και 4 ψευδώς αρνητικά
αποτελέσματα διαδερμικής βιοψίας με βελόνα 18G
για τη λήψη ιστοτεμαχίων.
Συμπεράσματα: Μέθοδος εκλογής για τη διερεύνηση
των ογκόμορφων βλαβών του παγκρέατος αποτελεί
η διαδερμική βιοψία του παγκρέατος με βελόνα 18G
και τη χρήση αυτόματου πιστολιού βιοψίας με μεγάλη
θετική προγνωστική αξία, που φτάνει το 100%. Η
αρνητική βιοψία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση ν’
αποκλείσει την ύπαρξη πρωτοπαθούς ή δευτεροπαθούς
κακοήθους παγκρεατικού νεοπλάσματος. Η περαιτέρω
διερεύνηση αυτών των ασθενών με επαναληπτική
διαδερμική, λαπαροσκοπική ή διεγχειρητική βιοψία
και η στενή παρακολούθηση με βάση την κλινική
εικόνα και τα απεικονιστικά ευρήματα αποτελούν την
ενδεδειγμένη πρακτική σ αυτούς τους ασθενείς.